Σίτια ’πέγ’να ομάλια ομάλια
είδα ορμάνια και λιβάδια
και σην άκραν πέντε ελάτια
και ’ς ση πεγαδί’ την άκραν
έστεκεν δέντρον και μέγα
τα νεράντζια φορτωμένον
έπλωσα να παίρω ένα
εχολιάστεν η Λεμόνα
Ντο χολιάσκεσαι Λεμόνα
πάσκ’ κι ετσάκωσα κλαδόπον
γιάμ’ εμάρανα φυλλόπον
αν ετσάκωσα κλαδόπον
να τσακούται το χερόπο μ’
Κι αν εμάρανα φυλλόπον
να μαραίνεται το ψυόπο μ’
Σίτια: καθώς
’πέγ’να: πήγαινα
ομάλια: ομαλά, ευθεία
ορμάν’: δάσος
εχολιάστεν: χόλωσε, θύμωσε
πάσκ’: μήπως (από την έκφραση: πας και ένι το = μήπως είναι τούτο)
ετσάκωσα: έσπασα
γιάμ’: άραγε, μήπως (από την έκφραση: για να μη)
ψυόπο: ψυχούλα