Γενική Περιγραφή

Η χωρική αρμοδιότητα της ΜΔΠΠ Σκύρου-Ευβοίας περιλαμβάνει τις εξής προστατευόμενες περιοχές: GR2420001 «Όρος Όχη0Κάμπος Καρύστου-Ποτάμι-Ακρωτήριο Καφηρεύς-Παράκτια θαλάσσια ζώνη», GR2420002 «Δίρφης: Δάσος Στενής-Δελφοί», GR2420004   «Μεγαλό και Μικρό Λιβάρι-Δέλτα Ξεριά-Υδροχαρές Δάσος Αγ. Νικολάου-Παράκτια θαλάσσια ζώνη», GR2420006 «Σκύρος: Όρος Κόχυλας», GR2420007 «Μεγάλο και Μικρό Λιβάρι- Δέλτα Ξεριά», GR2420008 «Λίμνη Δύστος», GR2420009    «Νησίδες Σκύρου και θαλάσσια περιοχή», GR2420010 «Όρος Καντήλι», GR2420011»Όρη Κεντρικής Εύβοιας-Παράκτια ζώνη και νησίδες», GR2420012 «Όρος Όχη, Παράκτια ζώνη και Νησίδες», GR2420014         «Θαλάσσια pεριοχή και ύφαλοι Βορειοανατολικής Εύβοιας», GR2420015 «Θαλάσσια ζώνη Ανατολικής Εύβοιας από Άκρα Οκτώνια Ευβοίας έως Ζάρακες, GR2420016 «Θαλάσσια περιοχή νότιου Ευβοϊκού κόλπου» και GR2420017’Ποταμός Μανικιάτης».

Όρος Όχη

Το όρος Όχη και η παράκτια ζώνη του είναι προστατευόμενη περιοχή του δικτύου Natura 2000 με κωδικό GR2420001. Το μεγαλύτερο ποσοστό των εκτάσεων καταλαμβάνεται από θαμνώδη βλάστηση, φρύγανα, πουρνάρια και σκληρόφυλλους θάμνους. Επίσης, απαντώνται δάση πλατάνου (Platanus orientalis), καστανιάς (Castanea sativa). Η θαλάσσια περιοχή χαρακτηρίζεται από τα λιβάδια Ποσειδωνίας (Posidonia oceanica) κυρίως στα μεγάλα βάθη (>20 μ.), και από κοραλλιογενείς υφάλους κατά μήκος του ακρωτηρίου Καφηρέας.

Στην περιοχή της Όχης έχουν καταγραφεί περίπου 700 φυτικά taxa. Σε αυτά περιλαμβάνονται έντεκα ενδημικά, τα Paeonia masculla subsp. hellenica, Allium karistanum, Stachys euboica, Sideritis euboea, Inula sobfloccosa, Armeria johnsenii, Cerastium runemarkii, Viola Euboea, Fritilaria ehrhartii, Campanula celsii carystea και Colchicum euboeum.

Όρος Δίρφυ

Η Δίρφυς με το όρος Ξεροβούνι απαντώνται στην Κεντρική Εύβοια. Η ψηλότερη της κορυφή, το Δέλφι, βρίσκεται στα 1.743 μέτρα κατατάσσοντάς το σε ένα από τη ψηλότερα βουνά της νησιωτικής Ελλάδας. Τα κυρίαρχα είδη που απαντώνται στα δάση της είναι τα Pinus halepensis, Castanea sativa, Abies cephalonica, Platanus orientalis και διάφορα είδη δρυός (Quercus sp.). Αντίστοιχα, οι κυρίαρχοι τύποι οικοτόπου είναι ο Τ.Ο 4090 «Ενδημικοί ορο-μεσογειακοί ερεικώνες, ο Τ.Ο. 9260 «Δάση καστανιάς», ο Τ.Ο 9540 «Μεσογειακά πευκοδάση με ενδημικά είδη πεύκων της Μεσογείου» και ο Τ.Ο.  8140 «Λιθώνες της Ανατολικής Μεσογείου».

Όρος Κόχυλας

Το Όρος Κόχυλας χαρακτηρίζεται από τους απόκρημνους βράχους που σχηματίζονται στην νοτιοανατολική ακτή της Σκύρου. Η βλάστηση που κυριαρχεί στην περιοχή είναι θαμνώνες και φρύγανα. Επιπλέον, απαντώνται δασικές εκτάσεις με δρυς και σφενδάμια.

Στην περιοχή του Κόχυλα τα σημαντικότερα φυτικά taxa που απαντώνται είναι τα Aethionema retsina, Aubrieta scyria, Campanula merxmuelleri, Centaurea rechingeri, Erysimum senoneri senoneri, Fritillaria ehrhartii, Galium reiseri, Malcolmia macrocalyx macrocalyx, Scorzonera scyria και Silene fabaria domocina. Αντίστοιχα, τα σημαντικότερα είδη της ορνιθοπανίδας που απαντώνται είναι το Falco eleonorae, Emberiza cineracea και Emberiza caesia. Όσον αφορά τον Μαυροπετρίτη (Falco eleonorae), στην περιοχή αυτή απαντάται μια από τις μεγαλύτερες αποικίες στον κόσμο, ενώ σύμφωνα με έρευνες αναπαράγεται περίπου το 8% των ζευγαριών του ελληνικού χώρου.

Θεσμικό Πλαίσιο

ΕΥΡΩΠΑΙΚΕΣ ΟΔΗΓΙΕΣ

Οδηγία 92/43/ΕΟΚ για τη διατήρηση των φυσικών οικοτόπων καθώς και της άγριας πανίδας και χλωρίδας.

Οδηγία 79/409/ΕΟΚ (όπως κωδικοποιήθηκε με την Οδηγία 2009/147/ΕΚ) περί της διατηρήσεως των αγρίων πτηνών.

ΔΙΕΘΝΕΙΣ ΣΥΜΒΑΣΕΙΣ

Σύμβαση για το διεθνές εμπόριο ειδών της άγριας πανίδας και χλωρίδας που απειλούνται με εξαφάνιση (Σύμβαση CITES , Ουάσινγκτον1973). Κύρωση από Ελλάδα:    Ν. 2055/1992 (Φ.Ε.Κ. 105/τ. Α’/1992). Σύμβαση CITES (Convention on International Trade in Endangered Species of Wild Fauna and Flora) ρυθμίζει το διεθνές εμπόριο ειδών της αυτοφυούς χλωρίδας και άγριας πανίδας που απειλούνται με εξαφάνιση.

Σύμβαση της Βαρκελώνης για την Προστασία του Θαλάσσιου Περιβάλλοντος και των Παράκτιων Περιοχών της Μεσογείου (Βαρκελώνη, 1976). Κύρωση από Ελλάδα:    Ν. 855/1978 (Φ.Ε.Κ. 235/τ. Α’/1978). Τα συμβαλλόμενα μέρη της σύμβασης της Βαρκελώνης είναι 22. Πρόκειται για διεθνή σύμβαση που περιλαμβάνει 21 χώρες που βρέχονται από τη Μεσόγειο (συμπεριλαμβανομένων 8 χωρών της ΕΕ —Κροατία, Κύπρος, Γαλλία, Ελλάδα, Ιταλία, Μάλτα, Σλοβενία και Ισπανία) και την ΕΕ.

Σύμβαση της Βόννης για τη διατήρηση των αποδημητικών ειδών που ανήκουν στην άγρια πανίδα (Βόννη 1979). Κύρωση από Ελλάδα:    Ν. 2719/1999 (Φ.Ε.Κ. 106/τ. Α’/1999). Εγκρίθηκε από την ΕΕ με τη με αρ. 82/461/EOK: Απόφαση του Συμβουλίου της 24ης Ιουνίου 1982 για τη σύναψη σύμβασης περί της διατήρησης των αποδημητικών ειδών που ανήκουν στην άγρια πανίδα.

Σύμβαση Βέρνης για τη διατήρηση της άγριας ζωής και του φυσικού περιβάλλοντος της Ευρώπης (Βέρνη, 1979). Κύρωση από Ελλάδα:    Ν. 1335/1983 (Φ.Ε.Κ. 32/τ. Α’/1983)`1*/. Σύμβαση για την Ευρωπαϊκή Άγρια Ζωή και τους Φυσικούς Οικοτόπους υπογράφηκε στη Βέρνη στις 19 Σεπτεμβρίου, 1979 και στόχο έχει να προωθήσει τη συνεργασία ανάμεσα στα συμβαλλόμενα κράτη, με σκοπό τη διατήρηση της άγριας χλωρίδας και πανίδας και των οικοτόπων τους, καθώς και την προστασία απειλούμενων μεταναστευτικών ειδών.

Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για τη βιολογική ποικιλότητα (Ρίο Ντε Τζανέιρο, 1992). Κύρωση από Ελλάδα:    N. 2204/1994 (Φ.Ε.Κ. 59/τ. Α’/1994). Τον Ιούνιο του 1992 συναντήθηκαν στο Ρίο ντε Τζανέιρο οι υπεύθυνοι λήψης αποφάσεων 172 χωρών για τη Διάσκεψη των Ηνωμένων Εθνών για το Περιβάλλον και την Ανάπτυξη.

Σύμβαση για την πρόσβαση στην πληροφόρηση, τη δημόσια συμμετοχή στη λήψη αποφάσεων και την πρόσβαση στη δικαιοσύνη για θέματα περιβάλλοντος. (Άαρχους, 1998). Κύρωση από Ελλάδα:    Ν. 3422/2005 (Φ.Ε.Κ. 303/τ. Α’/2005). Βασίζεται στην ανάγκη για προστασία, διατήρηση και βελτίωση της κατάστασης του περιβάλλοντος και την εξασφάλιση μιας αειφόρου και περιβαλλοντικά ορθής ανάπτυξης, αφού η κατάλληλη προστασία του περιβάλλοντος αποτελεί ουσιώδη παράγοντα για την ανθρώπινη ευημερία και την απόλαυση βασικών ανθρώπινων δικαιωμάτων.

ΠΡΟΕΔΡΙΚΑ ΔΙΑΤΑΓΜΑΤΑ

Π.Δ. 67/81 «Περί Προστασίας της αυτοφυούς χλωρίδος και άγριας πανίδος και καθορισμού διαδικασίας συντονισμού και ελέγχου της ερεύνης επ’ αυτών», όπως διορθώθηκε με το Φ.Ε.Κ. 43/Α’/1981. (Φ.Ε.Κ. 23/τ. Α’/1981).

Π.Δ. 229/2012 (Φ.Ε.Κ. 229/Τ.Α.Α.Π.Θ./2012) «Έγκριση καταλόγου μικρών νησιωτικών υγροτόπων και καθορισμός όρων και περιορισμών για την προστασία και ανάδειξη των μικρών παράκτιων υγροτόπων που περιλαμβάνονται σε αυτόν». (Φ.Ε.Κ. 229/Τ.Α.Α.Π.Θ./2012).

ΝΟΜΟΙ

Ν.1650/1986 «Για την προστασία του Περιβάλλοντος» όπως τροποποιήθηκε και ισχύει. (Φ.Ε.Κ. 160/τ. Α’/1986).

Ν. 2742/1999 «Χωρικός σχεδιασμός και αειφόρος ανάπτυξη και άλλες διατάξεις» (Φ.Ε.Κ. 207/τ. Α’/1999).

Ν.3044/2002 «Μεταφορά συντελεστή δόμησης και ρυθμίσεις άλλων θεμάτων αρμοδιότητας Υπουργείου Περιβάλλοντος, Χωροταξίας και Δημοσίων Έργων» (Φ.Ε.Κ. 197/τ. Α’/2002).

Ν.3937/2011 «Διατήρηση της βιοποικιλότητας και άλλες διατάξεις» (Φ.Ε.Κ. 60/τ. Α’/2011).

Ν.4109/2013 «Κατάργηση και συγχώνευση νομικών προσώπων του Δημοσίου και του ευρύτερου δημόσιου τομέα – Σύσταση Γενική Γραμματείας για το συντονισμό του κυβερνητικού έργου και άλλες διατάξεις» (Φ.Ε.Κ. 16/τ. Α’/2013).

Ν.4519/2018 «Φορείς Διαχείρισης Προστατευόμενων Περιοχών και άλλες διατάξεις» (Φ.Ε.Κ. 25/τ. A’/2018).

Ν.4685/2020 «Εκσυγχρονισμός περιβαλλοντικής νομοθεσίας, ενσωμάτωση στην ελληνική νομοθεσία των Οδηγιών 2018/844 και 2019/692 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου και λοιπές διατάξεις (Φ.Ε.Κ. 92/τ. Α’/2020).

ΚΟΙΝΕΣ ΥΠΟΥΡΓΙΚΕΣ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ

Κ.Υ.Α. 33318/3028/11-12-98  «Καθορισμός μέτρων και διαδικασιών για τη διατήρηση των φυσικών οικοτόπων (ενδιαιτημάτων) καθώς και της άγριας πανίδας και χλωρίδας (εναρμόνιση με την οδηγία 92/43) (Φ.Ε.Κ. 1289/τ. Β’/1998).

Κ.Υ.Α. Η.Π. 14849/853/Ε103/4-4-2008 «Τροποποίηση των υπ’ αριθμ. 33318/3028/1998 κοινών υπουργικών αποφάσεων (1289/Β΄/1998) και υπ’ αριθμ. 29459/1510/2005 κοινών υπουργικών αποφάσεων (992/B’/2005), σε συμμόρφωση με διατάξεις της οδηγίας 2006/105 του Συμβουλίου της 20ης Νοεμβρίου 2006 της Ευρωπαϊκής Ένωσης (Φ.Ε.Κ. 645/τ. Β’/2008).

Κ.Υ.Α. με αριθμ. Η.Π.37338/1807/Ε.103/2010 «Καθορισμός μέτρων και διαδικασιών για τη διατήρηση της άγριας ορνιθοπανίδας και των οικοτόπων/ενδιαιτημάτων της, σε συμμόρφωση με τις διατάξεις της Οδηγίας 79/409/ΕΟΚ, “Περί διατηρήσεως των άγριων πτηνών”, του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου της 2ας Απριλίου 1979, όπως κωδικοποιήθηκε με την οδηγία 2009/147/ΕΚ» (Φ.Ε.Κ. 1495/τ. Β’/2010).

Κ.Υ.Α. Η.Π. 8353/276/Ε103/17-2-2012 «Τροποποίηση και συμπλήρωση της υπ’ αριθ. 37338/1807/2010 κοινής υπουργικής απόφασης «Καθορισμός μέτρων και διαδικασιών για τη διατήρηση της άγριας ορνιθοπανίδας και των οικοτόπων/ενδιαιτημάτων της, σε συμμόρφωση με την Οδηγία 79/409/ΕΟΚ….» (Β΄ 1495), σε συμμόρφωση με τις διατάξεις του πρώτου εδαφίου της παραγράφου 1 του άρθρου 4 της Οδηγίας 79/409/ΕΟΚ «Για τη διατήρηση των άγριων πτηνών» του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου της 2ας Απριλίου 1979, όπως κωδικοποιήθηκε με την οδηγία 2009/147/ΕΚ (Φ.Ε.Κ. 415/τ. Β/2012).

Κ.Υ.Α. 50743/2017 «Αναθεώρηση εθνικού καταλόγου περιοχών του Ευρωπαϊκού Οικολογικού Δικτύου Natura 2000» (Φ.Ε.Κ. 4432/τ. Β’/2017).

ΥΠΟΥΡΓΙΚΕΣ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ

Υ.Α. 51979/2018 (ΦΕΚ 02/Δ’/23-01-2018) Απόφαση ΥΠΕΝ «Καθορισμός όρων και περιορισμών για την προστασία, διατήρηση και διαχείριση της φύσης και του τοπίου σε χερσαία και υδάτινα τμήματα της νήσου Σκύρου και των γύρω νησίδων του Δήμου Σκύρου και της Νήσου Πρασούδας του Δήμου Κύμης – Αλιβερίου της Περιφερειακής Ενότητας Ευβοίας».

Υ.Α. 221611/3489/1978 (ΦΕΚ 617/Β’/1978) Περί ιδρύσεως μόνιμου καταφυγίου θηραμάτων στην περιοχή Λουκισίων Δασαρχείο Χαλκίδας (Κ370 «Τάμερα-Τούρα-Λουκίσια»).

Υ.Α. 82245/3320/1993 (ΦΕΚ 574/Β/02-08-1993) Ίδρυση μόνιμου καταφυγίου θηραμάτων στις θέσεις «Κάμπος, Κατούνες, Τραχύ» νήσου Σκύρου (Κ313«Κάμπος, Κατούνες, Τραχύ» νήσου Σκύρου).

Υ.Α. 140064/670/1981 (ΦΕΚ 111/Β/24-02-1981) Περί καταργήσεως θηραμάτων και ιδρύσεως στην περιοχή Σκύρου Δασαρχείου Κύμης (Κ324 «Πεύκο-Άγιος Ιωάννης-Άγιος Παύλος»).

Υ.Α. 79169/3023/1988 (ΦΕΚ 499/Β/19-07-1988) Τροποποίηση ορίων καταφυγίου θηραμάτων Τσιρλονέρι-Ορτάρι περιοχής Κύμης-Βιτάλων (Κ642 Τσιρλονέρι-Βιτάλων), Τροποποίηση της Υ.Α. 33656/1958/24-05-1976 (ΦΕΚ 683/Β/1976 Περί ιδρύσεως μονίμου καταφυγίου θηραμάτων εις Περιοχής Τσιρλονέρι-Ορτάρι Κύμης Βιτάλων Ν. Ευβοίας.

Υ.Α. /990 (ΦΕΚ 540/Β/28-08-1990) Ίδρυση μονίμου καταφυγίου θηραμάτων στις θέσεις «Αγριλίτσα-Καταβόθρα-Καλαμάκι κλπ» Δήμου Ψαχνών Ν. Ευβοίας (Κ349 «Αγριλίτσα-Καταβόθρα-Καλαμάκι (Ψαχνών)).

Υ.Α. 177622/3248/1980 (ΦΕΚ 700/Β/28-08-1990) Περί ιδρύσεως θηρμάτων στην περιοχή Κοινότητας Στενής Δασαρχείο Χαλκίδας (Κ351 «Στενής Δίρφυος (Χαλκίδας)).

Υ.Α. 79409/3058/19-07-1988 (ΦΕΚ 499/Β/19-07-1988) Τροποποίησης ορίων καταφυγίου θηραμάτων «Ορεινός Όγκος» περιοχής Αυλωναρίου, Αχλαδερής Οκτωνίας (Κ360 «Ορεινός Όγκος» (Αχλαδερής-Οκτωνίας-Αυωναρίου)), Τροποποίηση της Υ.Α. 33659/1961/24-05-1976 (ΦΕΚ 689/Β/24-05-1976) Περί ιδρύσεως καταφυγίου θηραμάτων είς Περιοχής Κοινότητος Αυλωναρίου Ν. Ευβοίας.

Υ.Α. 33659/1959/24-05-1976 (ΦΕΚ 683/Β/24-05-1976) Περί ιδρύσεως μονίμου καταφυγίου θηραμάτων είς Περιοχήν Κοινοτήτων Αργυρώ, Πρασίνου και Αλιβερίου Νομού Ευβοίας (Κ390 «Αργυρό-Προφ. Ηλίας-Παναγιά»).

Υ.Α. 38062/1964/24-05-1976) (ΦΕΚ 689/Β/24-05-1976) Περί ιδρύσεως μονίμου καταφυγίου θηραμάτων είς Περιοχήν κοινοτήτων Καδδίου, Αγίου Βλασίου, Μανικίων, Νομού Εύβοιας (Κ630 «Καδδίτικο-Πασσιώτικο-Μανιακάτικο Βουνό» (Καδδίου-Αγ. Βλάσσιου Μανικιών)).

Υ.Α. 153742/431/14-02-1985 Ίδρυση μόνιμου καταφυγίου θηραμάτων στη θέση «Πόρτο Λάφια», «Καψάλα» περιοχής Κοινότητας Στύρων Ευβοίας (Κ406 «Πόρτο Λάφια» (Στύρων)).

Υ.Α. 171190/2530/25-07-1980 (ΦΕΚ 700/Β/25-07-1980) Περί ιδρύσεως μόνιμου καταφυγίου θηραμάτων στις θέσεις Κρύπτη-Λυκόρεμμα Περιοχής Δήμου Καρύστου και Κοινοτήτων Καλυβίων-Κατσαρωνίου-Μαρμαρίου (Κ419 «Κρύπτη Λυκόρεμμα» (Καρύστου)).

Υ.Α. 2858/25-08-2006 (ΦΕΚ 1147/Β/25-08-2006) Τροποποίηση ορίων μόνιμου καταφυγίου άγριας ζωής στην περιοχή «Δαφνώντα» Δήμου Μεσσαπίων Νομού Ευβοίας, Περιφέρειας Στερεάς Ελλάδας (Κ910 «Περιοχή Δαφνώντα Δήμου Μεσσαπίων»).

Υ.Α. 2530/08-09-1998 (ΦΕΚ 1099/Β/08-09-1998) Τροποποίηση των ορίων του μόνιμου καταφυγίου θηραμάτων Γιάμινα στο Ν. Ευβοίας (Κ631 «Γιάμινα»).

Φυσικό Περιβάλλον

Οι προστατευόμενες περιοχές της μονάδας αποτελούν ένα μεγάλο και πολύπλοκο μωσαϊκό οικοτόπων. Παρατηρούνται πολλοί αντιπροσωπευτικοί ανά περιοχή τύποι οικοτόπων, οι οποίοι υποστηρίζουν πολυάριθμα ενδημικά είδη.

Αποτελείται από χερσαίες ορεινές τοποθεσίες με ιδιαίτερο οικολογικό και αισθητικό ενδιαφέρον από τον συνδυασμό της χλωριδικής ποικιλότητας με τα γεωμορφολογικά και υδρολογικά χαρακτηριστικά. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί το δάσος της Στενής με την ύπαρξη πολυάριθμων πηγών, μικρών ρεμάτων και χαραδρών που διασχίζουν την επιφάνεια του δάσους. Σε όλες τις ορεινές περιοχές παρατηρούνται δασώδης περιοχές με χαρακτηριστικά είδη όπως Pinus halepensis, Pinus nigra Castanea sativa, Abies cephalonica (σε μεγάλα υψόμετρα), Quercus sp. και Platanus orientalis (ΔΙΡΦΥΣ: ΔΑΣΟΣ ΣΤΕΝΗΣ – ΔΕΛΦΟΙ, ΟΡΟΣ ΚΑΝΤΙΛΗ) και αρκετές περιοχές που καλύπτονται κυρίως από πλατύφυλλους αειθαλείς θάμνους, φρύγανα και καλλιέργειες σε χαμηλότερα υψόμετρα και λιβάδια στις κορυφές (ΟΡΗ ΚΕΝΤΡΙΚΗΣ ΕΥΒΟΙΑΣ). Επίσης παρατηρούνται ορεινά βραχώδη τοπία και χαραδρώδης περιοχές με χασμοφυτική βλάστηση και μακία αποτελούμενη κυρίως από θάμνους Quercus coccifera, Genista sp. και Olea europaea πολύ χαμηλού ύψους, κυρίως λόγω υπερβόσκησης (ΣΚΥΡΟΣ: ΟΡΟΣ ΚΟΧΥΛΑΣ). Επιπλέον στο ΟΡΟΣ ΟΧΗ υπάρχει το μικρό καστανοδάσος κοντά στην ψηλότερη κορυφή του και ποτάμια στα οποία κυριαρχούν τα είδη Vitex agnus-castus και Nerium oleander.

Σε χαμηλότερα υψόμετρα υπάρχουν εκτεταμένα καλλιεργούμενα χωράφια, μικρές λίμνες γλυκού νερού, ρέματα με διαλείπουσα ροή και έλη γλυκού νερού, που χαρακτηρίζονται από την παρουσία των φυτικών ειδών Typha latifolia, Salix sp. και Phragmites australis (ΟΡΟΣ ΟΧΗ – ΚΑΜΠΟΣ ΚΑΡΥΣΤΟΥ – ΠΟΤΑΜΙ – ΑΚΡΩΤΗΡΙΟ ΚΑΦΕΙΡΕΥΣ – ΠΑΡΑΚΤΙΑ ΘΑΛΑΣΣΙΑ ΖΩΝΗ).

Οι λιμνοθάλασσες τις περιοχής (ΜΕΓΑΛΟ ΚΑΙ ΜΙΚΡΟ ΛΙΒΑΡΙ – ΔΕΛΤΑ ΞΕΡΙΑ) περιέχουν υφάλμυρο νερό και το γλυκό νερό τους πηγάζει από πηγές και μικρά ρυάκια. Περιτριγυρίζονται από καλλιεργημένα χωράφια. Υπάρχει επίσης αλόφιλη βλάστηση, ενώ έλη και καλαμιώνες περιβάλλουν τις λιμνοθάλασσες ενώ αμμουδιά και αμμόλοφοι εκτείνονται κατά μήκος της παράκτιας ζώνης. Η ΛΙΜΝΗ ΔΥΣΤΟΣ αποτελεί μία ευτροφική λίμνη γλυκού νερού που καλύπτεται σε μεγάλο βαθμό από καλάμια Phragmites, ενώ στο ΟΡΟΣ ΚΑΝΤΙΛΗ μπορούν να βρεθούν εγκαταλελειμμένα λατομεία μαγνησίτη που έχουν πλέον πλημμυρίσει με γλυκό νερό και πολλά είδη χλωρίδας και πανίδας (αμφίβια και ψάρια).

Η θαλάσσια περιοχή ευθύνης της Μονάδας έχει μεγάλη σημασία λόγω της παρουσίας καλά ανεπτυγμένων λιβαδιών ποσειδωνίας που καλύπτουν το μεγαλύτερο μέρος της υποθαλάσσιας ζώνης, σε βάθη μεταξύ 5-35μ. με σημαντική σημασία διατήρησης. Στις υποθαλάσσιες βραχώδεις ακτές και υφάλους παρατηρούνται πυκνές και καλά διατηρημένες κοινότητες από μακροφύκη, ενώ σε μεγαλύτερα βάθη (>30m) διάφοροι κοραλλιογενείς σχηματισμοί (ΘΑΛΑΣΣΙΑ ΖΩΝΗ ΑΝΑΤΟΛΙΚΗΣ ΕΥΒΟΙΑΣ ΑΠΟ ΑΚΡΑ ΟΚΤΩΝΙΑ ΕΥΒΟΙΑΣ ΕΩΣ ΖΑΡΑΚΕΣ και άλλες παράκτιες περιοχές). Η «ΘΑΛΑΣΣΙΑ ΠΕΡΙΟΧΗ ΚΑΙ ΥΦΑΛΟΙ ΒΟΡΕΙΟΑΝΑΤΟΛΙΚΗΣ ΕΥΒΟΙΑΣ» περιλαμβάνει τις ακατοίκητες νησίδες Ποντικονήσι και Πρασονήσι υφάλους και εκτείνεται γύρω από τις ακτές τους, καθώς και τμήμα της ακτογραμμής της Βόρειας Ευβοίας. Αυτός ο θαλάσσιος χώρος είναι ιδιαίτερα σημαντικός λόγω του οικοτόπου «Αµµοσύρσεις που καλύπτονται διαρκώς από θαλάσσιο νερό μικρού βάθους», ο οποίος που φιλοξενεί εξαιρετική βιοποικιλότητα σπάνιων ειδών (π.χ.  Paramuricea macrospina, Cystoseira dubia, Sebdenia monardiana, Phymatolithon calcareum, Rodriguezella strafforelloi).  Η περιοχή είναι μια από τις ελάχιστες θαλάσσιες περιοχές στην Ελλάδα για τις οποίες έχει επιβεβαιωθεί η παρουσία του κόκκινου κοραλλιού (Corallium rubrum).

Τέλος, στην περιοχή ευθύνης της μονάδας περιλαμβάνονται επίσης και μικρές βραχονησίδες και το νησάκι Θασοπούλα όπου καταλαμβάνουν θαμνώνες, φρύγανα και πεύκα (ΝΗΣΙΔΕΣ ΣΚΥΡΟΥ).

Τύποι Οικοτόπων της περιοχής ευθύνης της Μονάδας:

1110- Αµµοσύρσεις που καλύπτονται διαρκώς από θαλάσσιο νερό μικρού βάθους, 1120 – Εκτάσεις θαλάσσιας βλάστησης με Posidonia (Posidonia oceanica), 1150- Παράκτιες Λιμνοθάλασσες, 1170- Ύφαλοι, 1210- Μονοετής βλάστηση μεταξύ των ορίων πλημμυρίδας και άμπωτης, 1240- Απόκρημνες βραχώδεις ακτές με βλάστηση στη Μεσόγειο με ενδημικά Limonium spp. , 1310- Πρωτογενής βλάστηση με Salicornia και άλλα μονοετή είδη των λασπωδών και αμμωδών ζωνών, 1410- Μεσογειακά αλίπεδα (Juncetalia maritimi), 1420- Μεσογειακές και θερμοατλαντικές αλλόφυλες λόχμες (Sarcocornietea fruticosi), 2110- Υποτυπώδεις κινούμενες θίνες , 2120- Κινούμενες θίνες της ακτογραμμής με Ammophila arenaria (λευκές θίνες), 3290- Ποταμοί της Μεσογείου με περιοδική ροή από Paspalo-Agrostidion, 91F0-Μικτά δάση με Quercus robur, Ulmus laevis, Ulmus minor, Fraxinus excelsior ή Fraxinus angustifolia κατά μήκος μεγάλων ποταμών (Ulmenion minoris), 92C0- Δάση Platanus orientalis και Liquidambar orientalis (Platanion orientalis),  92D0- Νότια παρόχθια δάση-στοές και λόχμες (Nerio-Tamaricetea και Securinegion tinctoriae), 91M0- Δάση δρυός με Quercus cerris και Quercus petraea, 3290- Ποταμοί της Μεσογείου με περιοδική ροή από Paspalo-Agrostidion, 4090- Ενδημικά ορεινά μεσογειακά χέρσα εδάφη με ακανθώδεις θάμνου, 5210- Δενδρώδη matorrals με Juniperus spp., 5330- Θερμομεσογειακές και προερημικές λόχμες , 5420- Φρύγανα από Sarcopoterium spinosum, 8140- Λιθώνες της Ανατολικής Μεσογείου, 8210- Ασβεστολιθικά βραχώδη πρανή με χασμοφυτική βλάστηση, 8330- Θαλάσσια σπήλαια εξ΄ ολοκλήρου ή κατά το ήμισυ κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας, 9260- Δάση με Castanea sativa, 9340- Δάση με Quercus ilex και Quercus rotundifolia, 9540- Μεσογειακά πευκοδάση με ενδημικά είδη πεύκων της Μεσογείου

Είδη ενδιαφέροντος:

Ορνιθοπανίδα

Η περιοχή είναι πολύ σημαντική για έναν μεγάλο αριθμό αρπακτικών πτηνών όπως ο Σπιζαετός, ο Φιδαετός, ο Σφηκιάρης, η Αετογερακίνα, το Χρυσογέρακο, ο Σφηκιάρης, η Γερακίνα το Ξεφτέρι, το Βραχοκιρκίνεζο και ο Πετρίτης. Επιπλέον, σε σημαντικούς αριθμούς παρατηρείται ο Μπούφος, καθώς και το Φρυγανοτσίχλονο και οι Πετροπέρδικες. Οι μικτές και φυλλοβόλες εκτάσεις διατηρούν μια μεγάλη ποικιλία δασικών πτηνών (ΟΡΗ ΚΕΝΤΡΙΚΗΣ ΕΥΒΟΙΑΣ, ΠΑΡΑΚΤΙΑ ΖΩΝΗ ΚΑΙ ΝΗΣΙΔΕΣ, ΟΡΟΣ ΚΑΝΤΙΛΗ). Μεταναστευτικά και άλλα είδη ορνιθοπανίδας μπορεί να παρατηρηθούν στις περιοχές, όπως Δεντροσταρήθρα, Χαμοκελάδα, Πελαργοί, και Θαλασσοκόρακες και Κορμοράνοι. Η περιοχή ΜΕΓΑΛΟ ΚΑΙ ΜΙΚΡΟ ΛΙΒΑΡΙ – ΔΕΛΤΑ ΞΕΡΙΑ είναι μια σημαντική τοποθεσία λόγω διέλευσης αλλά και διαχείμασης υδρόβιων πτηνών. Είδος με ιδιαίτερο ενδιαφέρον αποτελεί ο Κυκνος (Cygnus olor). Επιπλέον η περιοχή ΛΙΜΝΗ ΔΥΣΤΟΣ αποτελεί σημαντική τοποθεσία για την αναπαραγωγή ερωδιών, ενώ οι ΝΗΣΙΔΕΣ ΣΚΥΡΟΥ είναι σημαντικές για την αναπαραγωγή αρπακτικών και άλλων ειδών που ενδιαιτούν σε παράκτιες θάμνους. Τα είδη ενδιαφέροντος περιλαμβάνουν τα Falco eleonorae και Larus audouinii. Τέλος, η νησίδα Πρασούδα είναι μια από τις δύο μοναδικές τοποθεσίες στην Ελλάδα που έχει καταγραφεί να φωλιάζει ο Υδροβάτης, ενώ στις νησίδες Μανδήλου έχει καταγραφεί να φωλιάζουν ο Μαυροπετρίτης και ο Αιγαιόγλαρος.

Άλλα είδη ιδιαίτερης σημασίας

Η περιοχή του όρους Κόχυλα φημίζεται για την παρουσία του Podarcis gaigeae, ενός αυστηρά τοπικού ενδημικού είδους σαύρας (ένα από τα δύο ενδημικά είδη σαύρας του Αιγαίου), ενώ σε άλλες περιοχές είδη ιδιαίτερου ενδιαφέροντος είναι τα Erinaceus concolor (θηλαστικό) και Bufo bufo (αμφίβιο) και Malpolon monspessulanus (ερπετό). Ο ΠΟΤΑΜΟΣ ΜΑΝΙΚΙΑΤΗΣ φυλοξενεί το είδος Barbus euboicus, ένα από τα πιο σπάνια και ευάλωτα ενδημικά είδη ψαριών στη χώρα. Στην περιοχή υπάρχει ένα δεύτερο είδος ψαριού (Squalius sp. Evia) που είναι επίσης τοπικό ενδημικό και γενετικά απομονωμένος πληθυσμός. Τέλος, η περιοχή ΜΕΓΑΛΟ ΚΑΙ ΜΙΚΡΟ ΛΙΒΑΡΙ – ΔΕΛΤΑ ΞΕΡΙΑ – ΥΔΡΟΧΑΡΕΣ ΔΑΣΟΣ ΑΓ. ΝΙΚΟΛΑΟΥ – ΠΑΡΑΚΤΙΑ ΘΑΛΑΣΣΙΑ ΖΩΝΗ υποστηρίζει έναν απομονωμένο πληθυσμό ποτάμιας βίδρας, ενώ στην περιοχή ΔΙΡΦΥΣ: ΔΑΣΟΣ ΣΤΕΝΗΣ – ΔΕΛΦΟΙ καταγράφεται η  Salamandra salamandra.

Φυτικά είδη

Ενδημικά είδη και άλλα ιδιαίτερου ενδιαφέροντος των περιοχών της Μονάδας αποτελούν τα: Damasonium alisma (ευάλωτο στην Ελλάδα), Linum aroanicum (σπάνιο στην Ελλάδα). Τα Pterocephalus brevis, Campanula rupestris, Campanula konstantinini, Campanula spatulata, Rindera graeca, Stachys tetragona, Hypericum fragile, Scutellaria rupestris ssp. parnassica και το Verbascum delphicum προστατεύονται και χαρακτηρίζονται ως σπάνια είδη στην Ελλάδα, στην Ευρώπη και στον κόσμο. Άλλα είδη με περιορισμένη εξάπλωση είναι το Euphorbia amygdaloides ssp. heldreichii, ενώ τα Poa thessala, Dianthus viscidus, Erysimum pusillum ssp. microstylum, Crocus sieberi ssp. sublimis και Carum graecum ssp. graecum είναι ενδημικά των Βαλκανίων. Το είδος Anthemis cretica ssp. cretica είναι ενδημικό των Βαλκανίων. Η Valantia aprica είναι ενδημικό των Βαλκανίων (Ελλάδα, Αλβανία). Τα Thymus dolopicus, Scabiosa taygetea, Sesleria vaginalis, Geranium humberti, Acer opalus ssp. hyrcanum var. reginae-amaliae και Cirsium heldreichii είναι προστατευόμενα είδη. Τα είδη Inula subfloccosa, Asperula suffruticosa, Cerastium runemarkii και Paeonia mascula ssp. hellenica είναι ενδημικά προστατευόμενα είδη χαρακτηρισμένα ως απειλούμενα. Τα είδη Sideritis euboea, Viola euboea, Armeria johnsenii και το υποείδος Campanula celsii ssp. carystea είναι ενδημικά του νησιού της Εύβοιας. Anthemis cretica ssp. Το είδος Silene fabaria είναι ενδημικό της περιοχής του Αιγαίου ενώ τα ενδημικά Anthemis flexicaulis και Anthemis werneri ssp. insularis  περιλαμβάνονται στην Κόκκινη Λίστα Δεδομένων της IUCN στην κατηγορία των απειλούμενων φυτών και προστατεύονται από την ελληνική νομοθεσία.  Τέλος η Scrophularia heterophylla είναι ενδημικό φυτό των Βαλκανίων.

Κλιματολογικά Χαρακτηριστικά

Το κλίμα στην περιοχή είναι τυπικό μεσογειακό με μέση ετήσια βροχόπτωση που δεν υπερβαίνει τα 500 mm.

Δράσεις

Οι δράσεις που υλοποιεί η Μονάδα Διαχείρισης Προστατευόμενων Περιοχών Σκύρου-Ευβοίας στοχεύουν στη βελτίωση του καθεστώτος διατήρησης οικοτόπων και ειδών των οδηγιών 92/43/ΕΟΚ και 2009/147/ΕΚ, που ο βαθμός διατήρησής τους είναι μη ικανοποιητικός ή κακός ή έχουν ικανοποιητικό ή άγνωστο βαθμό και χρήζουν επαναλαμβανόμενης διαχείρισης ή προστασίας.

Υλοποίηση προγραμμάτων

Η Μονάδα Διαχείρισης υλοποιεί

-την Πράξη «Ολοκλήρωση Εθνικού Συστήματος Προστατευόμενων Περιοχών και διαχειριστικών δομών περιοχών Natura 2000» με κωδικό ΟΠΣ (MIS) 5130700, το Υποέργο 1 «Υποστήριξη της λειτουργίας της πράξης».

Γνωμοδοτήσεις

Στο πλαίσιο της αρμοδιότητας της Μονάδας Διαχείρισης Προστατευόμενων Περιοχών Σκύρου-Ευβοίας παρέχει αιτιολογημένες γνωμοδοτήσεις πριν από την έγκριση των περιβαλλοντικών όρων των έργων και δραστηριοτήτων της στην περιοχή ή των οποίων οι επιπτώσεις επηρεάζουν άμεσα ή έμμεσα την περιοχή αυτή, καθώς και σε κάθε άλλο θέμα για το οποίο ζητείται η γνώμη της από τις αρμόδιες αρχές.

Ανθρωπογενής Δραστηριότητα

Οικιστικό περιβάλλον

Η Περιφερειακή Ενότητα Ευβοίας μετά την εφαρμογή του Προγράμματος «Καλλικράτης» το 201 διαιρείται διοικητικά ως εξής:

Τουρισμός

Η Π.Ε. Ευβοίας αποτελεί έναν σημαντικό και ενδιαφέρον τουριστικό προορισμό. Ο τουρισμός αποτελεί τη βασική οικονομική δραστηριότητα και αυτό οφείλεται κυρίως στους φυσικούς πόρους που διαθέτει και οι οποίοι αποτελούν πόλους τουριστικής έλξης. Σε αυτούς συγκαταλέγονται οι ορεινοί όγκοι και τα δάση που αποτελούν εναλλακτικές μορφές τουρισμού, τα ποτάμια που αποτελούν αθλητικοί προορισμοί. Επιπλέον, οι αρκετοί υγροβιότοποι, όπως η Λιμνοθάλασσα του Λιβαρίου, το έλος του Προκοπίου αποτελούν περιοχές οπού αναπτύσσεται οικοτουρισμός και εκπαιδευτικός τουρισμός.

Στην Π.Ε. Ευβοίας απαντώνται πολυάριθμες οργανωμένες παραλίες, αλλά και αρκετές ιαματικές πηγές, όπως στις περιοχές της Αιδηψού, Αρτεμισίου, Γιάλτρων, Ηλίων και Βασιλικών  που αποτελούν πρότυπα κέντρα ιαματικού τουρισμού.

Αξίζει να αναφερθεί πως στην Εύβοια απαντώνται αρκετές μονές με γνωστότερη τη μεταβυζαντινή μονή του Οσίου Δαυίδ στην Λίμνη. Επιπλέον, η εκκλησία του Αγίου Ιωάννη του Ρώσσου στο Προκόπη, αποτελεί έναν από τους σημαντικότερους προσκηνυματικούς τόπους, καθιστώντας τον θρησκευτικό τουρισμό ένα από τα σημαντικότερα είδη τουρισμού που προσφέρει η Π.Ε. Ευβοίας.

Όσον αφορά τα καταλύματα, η Π.Ε. Εύβοιας διαθέτει περίπου 247 ξενοδοχεία όλων των κατηγοριών, 9 camping όλων των κατηγοριών, αλλά και 16 αγροτουριστικές μονάδες πρώτης κατηγορίας. Επιπλέον, ο αριθμός των κλινών από τα ενοικιαζόμενα δωμάτια ενδέχεται να ξεπερνάει τις 30.000.

Αρχαιολογικοί χώροι

Λουτρά και Γυμνάσιο Ρωμαϊκών Χρόνων Χαλκίδας

Το ρωμαϊκό Γυμνάσιο της Χαλκίδας, χώρος άθλησης, τέλεσης αγώνων και κοινωνικής συναναστροφής, εντοπίστηκε κοντά στο νότιο λιμένα της αρχαίας πόλης.

Ιερό Αυλιδείας Αρτέμιδος

Η Αυλίδα βρίσκεται στη βοιωτική ακτή, στο νότιο Ευβοϊκό κόλπο. Είναι γνωστή από τον Τρωικό Πόλεμο και τη θυσία της Ιφιγένειας καθώς εκεί συγκεντρώθηκε ο ελληνικός στόλος πριν αναχωρήσει για την Τροία.

Ηρώο Τούμπας Λευκαντίου

Το Ηρώο του Λευκαντίου ανακαλύφθηκε στο λόφο που ονομάζεται Τούμπα και αποτελεί ένα αψιδωτό κτίσμα, το οποίο έχει περίπου 47 μ. μήκος και 10 μ. πλάτος και πιθανόν να κατασκευάσθηκε στο α΄ μισό του 10ου αι. π.Χ. Το κτίσμα αυτό αποτελεί το μεγαλύτερο μνημειακό οικοδόμημα της Πρώιμης Εποχής του Σιδήρου που έχει ανακαλυφθεί στον ελληνικό κόσμο.

Κύμη

Στην ευρύτερη περιοχή της Κύμης έχουν αποκαλυφθεί τα ερείπια της αρχαίας Κύμης, της πόλης που συνδέεται με τον ελληνικό αποικισμό του 8ου αι. π.Χ. στη Δύση και τη δημιουργία της ομώνυμης αποικίας στη Μεγάλη Ελλάδα.

Αρχαιολογικοί Χώροι Ερέτριας

Ο αρχαιολογικός χώρος της Ερέτριας απαντάται νοτιοδυτικά της πόλης της Χαλκίδας. Η πόλη υπήρξε σπουδαία ναυτική δύναμη σε όλη την αρχαιότητα.

Αρχαία Λατομεία Καρύστου

Στα αρχαία λατομεία Καρύστου, κυρίως κατά τη ρωμαϊκή περίοδο (1ος αι. π.Χ.-2ος αι. μ.Χ.) εξορυσσόταν η περίφημη «Καρύστια λίθος» ή “cipollino”, το λευκοπράσσινο μάρμαρο με τις χαρακτηριστικές φλεβώσεις. Στην περιοχή αυτή, ακόμη και σήμερα διατηρούνται γιγάντιοι μονολιθικοί κίονες μήκους 12 μέτρων.

Βαλανείο Λουτρών Αιδηψού

Στα Λουτρά Αιδηψού, απαντάται ένα μεγάλο δημόσιο λουτρικό οικοδόμημα που χρονολογείται στα μέσα του 3ου αι. μ.Χ.

Αρχαιολογικός Χώρος Παλαμαρίου Σκύρου

Στη θέση Παλαμάρι, στα ΒΑ παράλια της Σκύρου, απαντάται ένας από τους σπουδαιότερους προϊστορικούς οικισμούς του Αιγαίου, που χρονολογείται την Πρώιμη και Μέση εποχή του Χαλκού (2500-1800π.Χ.).

Μουσεία

-Στην Π.Ε Ευβοίας απαντώνται αρκετά μουσεία. Αυτά είναι τα εξής:

-Αρχαιολογικό Μουσείο Ερέτριας

-Αρχαιολογικό Μουσείο Καρύστου

-Αρχαιολογικό Μουσείο Χαλκίδας

-Λαογραφικό Μουσείο Αμαρύνθου http://folklore-museum-amarynthos.blogspot.com/

-Λαογραφικό Μουσείο Κύμης

-Λαογραφικό Μουσείο Χαλκίδας http://lmhalk.gr

-Μουσείο Λαϊκής Τέχνης και Αγροτικής Ζωής Αγίας Άννας

-Μουσείο Θαλάσσιων Ευρημάτων “Ναυτίλος” http://www.nautilusmuseum.com

-Μουσείο απολιθωμένων θηλαστικών Κερασιάς

-Μουσείο Φυσικής Ιστορίας Ιστιαίας