Ακολουθήστε μας
Τούτην εδώ την αγριλιά εγώ θα την μπολιάσω
να κάνει τον καλό καρπό, τσουβάλια να σουδειάσω
Το ραβδιστή να τον διχάς στο δέντρο π’ ανεβαίνει
σένα μαζεύει τον καρπό κι ’μέ η καρδιά μου δένει
Ελιά μου χρυσοπράσινη με τ’ ασημένια φύλλα
να φίλαγα το ραβδιστή στα μάτια και στα φρύδια
Δεν έχει ελιά χωρίς ξιράδ’ και λάδι δίχως κόπο
κι άνθρωπο χωρίς ψιγάδ’ πάνω σ’ αυτόν τον τόπο
να σουδειάσω: να σοδειάσω, να συγκομίσω
να τον διχάς: να τον συγκρατείς, να τον βαστάς, να τον κρατάς, να τον προσέχεις
’μέ η καρδιά μου δένει: εγώ λυπούμαι πολύ (ιδιωματική έκφραση)
ξιράδ’, ψιγάδ’: ξεράδι, ψεγάδι (ιδιωματικά της Λέσβου)
Σχόλια
