Βάρκα μου μπογιατισμένη

Εγώ βαρκούλα θα γενώ και συ γλυκιά μου κόρη
θα δίνεις τις διαταγές στην πρύμνη και στην πλώρη

Βάρκα μου μπογιατισμένη
στα καπόνια κρεμασμένη

Πάτινος όμορφο νησί χιλιοτραγουδισμένο
σαν γιασεμί στη θάλασσα σ’ έχουνε φυτεμένο

Ανεβαίνω στα Κακούδια
και θωρώ τα βοσκαρούδια

Όμορφη που ’ν’ η Πάτινος να ’τανε πιο μεγάλη
που ’χει τα σπίτια κάτασπρα κάτω στο περιγιάλι

Έλα να σε δω να γιάνω
να μην πέσω και πεθάνω

Άνοιξε το παράθυρο το κρυσταλλένιο τζάμι
έχω δυο λόγια να σου πω και σφάλιξέ το πάλι

Ανεβαίνω το Κακούδι
βάλ’ το μπρίκι στο φανούδι

Τη θάλασσα την αλμυρή θα την εκάνω μέλι
γιατί την αρμενίζουνε παιδάκια σαν αγγέλοι

Θάλασσα βαρεί την άμμο
σ’ αγαπώ μα τι να κάνω

Θάλασσα τρώει τα ρούχα μου κι αγέρας τα μαλλιά μου
και μια μικρή μελαχρινή τρώει τα σωθικά μου

Θάλασσα βαρεί το κύμα
σ’ αγαπώ δεν είναι κρίμα