Λιμνοθάλασσα Αγγελοχωρίου

• Κωδικός:

  GR 1110008

• Γεωγ. Διαμέρισμα:

  ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ

• Έκταση:

  377,20 ha

• Κατηγορία Προστατευόμενης Περιοχής:

  ΕΖΔ - ΖΕΠ

Η προστατευόμενη περιοχή Λιμνοθάλασσας Αγγελοχωρίου βρίσκεται στο χερσαίο τμήμα των ακρωτηρίων Μεγάλο Καραμπουρνού και Τούζλα, τα οποία ορίζουν από το νότο τον Κόλπο της Θεσσαλονίκης. Η προστατευόμενη περιοχή συνορεύει με το χωριό Αγγελοχώρι, ένα μικρό παραθαλάσσιο χωριό, με γνωστά τοπόσημα τον Φάρο του Μεγάλου Εμβόλου, αλλά και το Φρούριο που κατασκευάστηκε κατά την Οθωμανική Αυτοκρατορία σε ένα σημείο που θεωρούνταν στρατηγικής σημασίας από την αρχαιότητα, διότι έλεγχε το πέρασμα στον κόλπο της Θεσσαλονίκης.

Η λιμνοθάλασσα έχει σχήμα περίπου τετράγωνο και πολύ μικρό βάθος, ενώ στο βόρειο τμήμα της έχει δημιουργηθεί αλυκή, η οποία λειτουργεί και παράγει αλάτι τουλάχιστον από το 1902. Η αλυκή, παρόλο που είναι ένα τεχνητό οικοσύστημα, αποτελεί πολύτιμο τμήμα του υγροτοπικού συμπλέγματος.

Αν και μικρή σε έκταση,  η περιοχή αυτή φιλοξενεί  πλούσια βιοποικιλότητα και είναι ιδιαίτερα σημαντική για την ορνιθοπανίδα. Ο υγρότοπος της Λιμνοθάλασσας Αγγελοχωρίου είναι ιδιαιτέρως σημαντικός ως περιοχή αναπαραγωγής, διατροφής και ξεκούρασης για ένα μεγάλο αριθμό πουλιών, στον οποίο περιλαμβάνονται προστατευόμενα και απειλούμενα είδη. Μεταξύ αυτών είναι: το φοινικόπτερο, το νεροχελίδονο, ο πελαργός, ο καλαμοκανάς, η αβοκέτα, η λαγγόνα, η χουλιαρομύτα, η χαλκόκοτα κ.ά. Σε αυτή την μικρή περιοχή έχουν παρατηρηθεί 200 είδη πουλιών.

Η χλωρίδα της περιοχής είναι πλούσια και αποτελείται κατά κύριο λόγο από ετήσια φυτά. Η τάφρος που περιβάλλει την αλυκή καταλαμβάνεται από καλαμώνες, αλλά απαντούν και σπάρτα, βούρλα και ασφόδελοι. Ένα από τα κυριότερα είδη της αμμοθινικής βλάστησης είναι ο κρίνος της θάλασσας.

Ωστόσο, η Λιμνοθάλασσα Αγγελοχωρίου  είναι σημαντική  και για τα διαφορετικά είδη οικοτόπων που φιλοξενεί –δέκα στο σύνολο-, που αντιστοιχούν στο 11,2% των τύπων οικοτόπων  που εμφανίζονται στην Ελλάδα. Οι πιο σημαντικοί εξ αυτών είναι δύο τύποι οικοτόπων προτεραιότητας (δηλαδή οικότοποι των οποίων η προστασία και διατήρηση οφείλει να είναι προτεραιότητα των κρατών-μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης) και οι οποίοι αυξάνουν σημαντικά την αξία διατήρησης της συγκεκριμένης Προστατευόμενης Περιοχής: τις «Παράκτιες  λιμνοθάλασσες»  και τις «Μεσογειακές αλατούχες στέπες». Οι «Μεσογειακές αλατούχες στέπες» είναι ένας τύπος οικοτόπου εξαιρετικά σπάνιος στην Ελλάδα, και εμφανίζεται μόνο σε μια ακόμα περιοχή του Δικτύου Natura 2000, στο Δέλτα Έβρου.

Κείμενο: Λία Παπαδράγκα