Κωδικός:
GR 1110008
Γεωγ. Διαμέρισμα:
ΕΒΡΟΣ
Έκταση:
25.161,96 ha
Κατηγορία Προστατευόμενης Περιοχής:
ΕΖΔ
Ακολουθήστε μας
Κωδικός:
GR 1110008
Γεωγ. Διαμέρισμα:
ΕΒΡΟΣ
Έκταση:
25.161,96 ha
Κατηγορία Προστατευόμενης Περιοχής:
ΕΖΔ
Το βόρειο τμήμα του ποταμού Έβρου και του κυριότερου παραπόταμου του σε ελληνικό έδαφος, του Άρδα, περιλαμβάνεται στο Ευρωπαϊκό Δίκτυο Natura 2000 ως Ζώνη Ειδικής Προστασίας με την ονομασία «Παραποτάμιο Δάσος Βορείου Έβρου και Άρδα» καταλαμβάνοντας συνολική έκταση 25.161,96 εκταρίων. Η περιοχή εκτείνεται κατά μήκος των ποταμών Έβρου (από το χωριό Ορμένιο έως το Πύθιο) και Άρδα (από τα Μαράσια έως τον Κυπρίνο).
Το παραποτάμιο δάσος αποτελείται από λεύκες, ιτιές και σκλήθρα. Το δάσος συνυπάρχει με μωσαϊκό λιβαδιών, θαμνώνων, μικρών λιμνών γλυκού νερού με καλαμώνες, καθώς επίσης και αγροτικές εκτάσεις με φυσικούς φυτοφράχτες. Μεγάλο τμήμα της περιοχής αποτελεί στρατιωτική ζώνη.
Τα είδη χαρακτηρισμού της ΖΕΠ «Παραποτάμιο Δάσος Βορείου Έβρου και Άρδα» είναι ο βαλκανικός δρυοκολάπτης, ο σταχτοκεφαλάς, ο νυχτοκόρακας και η λαγγόνα. Εντός της ΖΕΠ απαντώνται τουλάχιστον 154 είδη πουλιών, από τα οποία τα 57 να περιλαμβάνονται στο Παράρτημα Ι της Οδηγίας 79/409/ΕΟΚ.
Η περιοχή έχει αυξημένη σημασία ως προς την ορνιθοπανίδα και ειδικότερα για τα αναπαραγόμενα, διαβατικά και διαχειμάζοντα υδρόβια, αρπακτικά και στρουθιόμορφα είδη. Η ευρύτερη περιοχή έχει χαρακτηριστεί ως Σημαντική Περιοχή για τα Πουλιά της Ελλάδας, με κωδικό GR001. Εντός της περιοχής υπάρχουν δύο αποικίες ερωδιών με νυχτοκόρακες, λευκοτσικνιάδες και σταχτοτσικνιάδες. Εδώ, υπάρχει ίσως ο μεγαλύτερος, αλλά και πιο πυκνός πληθυσμός χαλκοκουρούνας στην Ελλάδα, που εκτιμάται ότι οφείλεται στα μεγάλα και υπερώριμα δέντρα, στην έλλειψη όχλησης και στην υψηλή παραγωγικότητα του οικοσυστήματος. Άλλα σημαντικά είδη ορνιθοπανίδας της περιοχής είναι ο μαυροπελαργός, το μαυροκιρκίνεζο, ο ψαλιδιάρης, ο καλαμόκιρκος, ο κραυγαετός, ο στικταετός, ο βασιλαετός, το κιρκινέζι κ.α.
Οι κυριότερες απειλές είναι η ρύπανση των ποταμών από χημικά και τοξικά λύματα, οι ανεξέλεγκτες χωματερές, η κατασκευή φραγμάτων για τη διαχείριση του νερού, η εγκατάλειψη παραδοσιακών χρήσεων γης, ο κίνδυνος πλημμυρών, η λαθροθηρία, η όχληση από το κυνήγι. Η πιο σημαντική απειλή θεωρείται, ωστόσο, η καταστροφή των χώρων διατροφής και φωλιάσματος (κυρίως με κόψιμο ώριμων δέντρων).
Φωτογραφία: Γρηγόρης Αζορίδης
Κείμενο: Χάρης Παπαλεξανδρής, Μονάδα Διαχείρισης Εθνικών Πάρκων Δέλτα Έβρου, Δαδιάς και Προστατευόμενων Περιοχών Ανατολικής Θράκης
Πηγές: