Δε σε θαρρούσα Δούναβη

Δε σε θαρρούσα Δούναβη νερό να κατεβάσεις
κι εσύ νερό κατέβασες μια θάλασσα γεμίζεις
κατέβασες και μια μηλιά με μήλα φορτωμένη
που ’χει τα μήλα κόκκινα, φύλλα ζωγραφισμένα
κι απάνω στην κορφίτσα της δυο αδέρφια αγκαλιασμένα
κι ένα από τ’ άλλο έλεγαν κι ένα από τ’ άλλο λένε
Βάστα καλά, καλέ αδερφέ, να μην ’ποχωριστούμε
κι αν χωριστούμε ύστερα πια πού θ’ ανταμωθούμε
Κει που ανταμώνται τα νερά κι οι πάχνες και τα χιόνια
εκεί θ’ ανταμωθούμ’ κι εμείς, τα δυο μας χελιδόνια