Ήμερα κι άγρια πουλιά

Ήμερα κι άγρια πουλιά όλα να συναχθείτε
να πάτε στην αγάπη μου δυο λόγια να της πείτε
πέστε της λόγια θλιβερά που να καεί η καρδιά της
πέστε της πως παντρεύομαι για τα πεισματικά της
Κι αυτά σαν ήμερα πουλιά και σα χαριτωμένα
τινάξαν τα φτεράκια τους και πάνε τα καημένα
στο παραθύρι κάθησαν, τινάξαν τα φτερά τους
και με λυπητερή φωνή φωνάξαν την κυρά τους
Πουλιά μου, μη σας έστειλε ο νιος που μ’ αγαπούσε
Κυρά μου, ο νιος μάς έστειλε, ο νιος που σ’ αγαπούσε
μας είπε λόγια θλιβερά, που να καεί η καρδιά σου
μας είπε πως παντρεύεται για τα πεισματικά σου
Κι η κόρη όταν τ’ άκουσε πιάνει να γράφει γράμμα
και με την πρώτη την πενιά βουρκώνεται στο κλάμα
Σύρτε πουλιά και πέστε του πως δεν τον αγαπάω
και αύριο παντρεύομαι το φίλο του να πάρω