Ακολουθήστε μας
Ήρθανε τα Φώτα
Καρκαλιέτ’ η κότα
πίσω από την πόρτα
τσι φωνάζει ο πέτος
δεν απολογιέται
τσι ρίχνει ένα λιθάρι
την παίρνει στο ποδάρι
Λε λε λε το πόδι μου
και το καλαπόδι μου
δώσε μου τσι σέλες μου
και τα σελιβάδια μου
ν’ ανεβώ στην καρυδιά
να φωνάξω κούι κούι
και κανένας δεν ακούει
παίρνω το κλειδί κι ανοίγω
βρίσκω λύκο που χορεύει
κι αλεπού που μαγειρεύει
καρκαλιέται: κακαρίζει
πέτος: πετεινός
σελιβάδια: λουριά, στολίδια της σέλας
Σχόλια
Τα εν λόγω κάλαντα που ερμηνεύονταν, όπως και άλλα ανάλογα, στο πλαίσιο των εθιμικών λαϊκών δρωμένων του Δωδεκαημέρου διακρίνονται για τον σκωπτικό χαρακτήρα τους ο οποίος, μέσα σε ένα πλαίσιο επιβεβλημένης, αυστηρά όμως συντεταγμένης, ανατροπής καλείται να επιφέρει την πολυπόθητη ευημερία και ευετηρία. Ενταγμένα στους εθιμικούς αγερμούς αυτής της ιδιαίτερα σημαντικής χρονικής στιγμής μετάβασης από τον σκοτεινό χειμώνα στη φωτεινή άνοιξη, ψάλλονται με στόχο να μεταδώσουν το χαρμόσυνο μήνυμα του αγιασμού της φύσης και να αποδιώξουν ‒περιπαίζοντας τα καθιερωμένα‒ μέσα στην εορταστική ατμόσφαιρα, κάθε κακό που μπορεί να βλάψει τον κόσμο.