Λεμόνα

Σίτια ’πέγ’να ομάλια ομάλια
είδα ορμάνια και λιβάδια
και σην άκραν πέντε ελάτια
και ’ς ση πεγαδί’ την άκραν
έστεκεν δέντρον και μέγα
τα νεράντζια φορτωμένον
έπλωσα να παίρω ένα
εχολιάστεν η Λεμόνα
Ντο χολιάσκεσαι Λεμόνα
πάσκ’ κι ετσάκωσα κλαδόπον
γιάμ’ εμάρανα φυλλόπον
αν ετσάκωσα κλαδόπον
να τσακούται το χερόπο μ’
Κι αν εμάρανα φυλλόπον
να μαραίνεται το ψυόπο μ’

Σίτια: καθώς
’πέγ’να: πήγαινα
ομάλια: ομαλά, ευθεία
ορμάν’: δάσος
εχολιάστεν: χόλωσε, θύμωσε
πάσκ’: μήπως (από την έκφραση: πας και ένι το = μήπως είναι τούτο)
ετσάκωσα: έσπασα
γιάμ’: άραγε, μήπως (από την έκφραση: για να μη)
ψυόπο: ψυχούλα

Πόντος

Σχόλια

Τραγούδι της αγάπης από τον Πόντο, στα βήματα του χορού διπάτ. Αλληγορική ερωτοτροπία του άντρα με γυναίκα που συμβολίζεται από τη Λεμονιά. Είναι χαρακτηριστικές οι περιγραφές του φυσικού περιβάλλοντος στην αρχή του τραγουδιού.

Μοιράσου τους στίχους

Array