Μηλίτσα που ‘σαι στο γκρεμό

Μηλίτσα που ’σαι στο γκρεμό τα μήλα φορτωμένη
τα μήλα σου λιμπίστηκα και το γκρεμό φοβούμαι
Σαν τον φοβάσαι το γκρεμό έλα απ’ το μονοπάτι
Το μονοπάτι μ’ έβγαλε σ’ ένα ερημοκκλησάκι
που ’χει σαράντα μνήματα, αδέρφια και ξαδέρφια
κι ένα μνήμα παράμνημα ξεχωριστό από τ’ άλλα
δεν το ’δα και το πάτησα απάνω στο κεφάλι
κι ακώ το μνήμα και βογκά και βαριαναστενάζει
Τι έχεις μνήμα και βογκάς και βαριαναστενάζεις
μην είν’ το χώμα σου βαρύ κι η πλάκα σου μεγάλη
Δεν είν’ το χώμα μου βαρύ κι η πλάκα μου μεγάλη
μόν’ ήρθες και με πάτησες απάνω στο κεφάλι