Νεραντζούλα φουντωμένη

Νεραντζούλα φουντωμένη, πού ’ναι τ’ άνθη σου
πού ’ν’ η πρώτη σ’ εμορφάδα, πού ’ν’ τα κάλλη σου
Φύσηξε βοριάς κι αγέρας και τα τίναξε
Σε παρακαλώ βοριά μου, φύσα ταπεινά
ν’ αρμενίσουν τα καράβια τα σπετσιώτικα

Πελοπόννησος

Σχόλια

Τραγούδι με γνωμικό περιεχόμενο από την Πελοπόννησο, στα βήματα του τσάμικου. Ο διάλογος με τη νεραντζούλα αποκαλύπτει το εφήμερο της ζωής και της ομορφιάς του ανθρώπου. Το τραγούδι κλείνει με την παράκληση στον βόρειο άνεμο να κοπάσει.

Μοιράσου τους στίχους

Array