Τι έχεις μαύρε κόρακα

Τι έχεις μαύρε κόρακα κι είν’ τα φτερά σου μαύρα
αν έχεις πόνο στην καρδιά, έλα να κλαίμ’ αντάμα

Άσπρος γεννιέται ο κόρακας και μαύρος κατανταίνει
ο π’ αγαπήσει κι αρνηστεί, έτσι κι αυτός να γένει

Θα πάρω ντέβρι τα βουνά σαν τη μαυροπουλάδα
να πά’ να βρω τον μπογιατζή, να βουτηχτώ στα μαύρα

Για σένα και για μένα γενήκαν οι καημοί
τα βάσανα κι οι πόνοι κι οι αναστεναγμοί

Για σένα και για μένα και όχι γι’ άλλονα
γενήκανε οι πόνοι και τα παράπονα