Το πλατανιώτικο νερό

Να ’χα νερό απ’ τον Πλάτανο, σταφύλι απ’ την Κολώνα
να ’χα και την αγάπη μου να τη φιλώ στο στόμα

Το πλατανιώτικο νερό λένε πως έχει αβδέλες
μα κείνο το κακόμοιρο έχ’ όμορφες κοπέλες

Καλό χωριό ο Πλάτανος, η βρύση ’ναι στο ρέμα
πάν’ τα κορίτσια για νερό, γυρνάνε φιλημένα

Ποιος ποταμός, ποια θάλασσα, ποια βρύση δε θολώνει
ποιος έχει αγάπη στην καρδιά και δεν τη φανερώνει

Το πλατανιώτικο νερό όποιος το δοκιμάσει
όσα κι αν έχει βάσανα όλα θα τα ξεχάσει

Περήφανέ μου πλάτανε, ψηλά που ’ν’ τα κλαδιά σου
ωραία τα κορίτσια σου και κρύα τα νερά σου