Τραγούδι από τη Σαρακήνα Γρεβενών που ερμηνεύεται στο πλαίσιο των εθιμικών εαρινών δρώμενων του Σαββάτου του Λαζάρου και της Κυριακής των Βαΐων. Είναι χαρακτηριστική η επίκληση στις βάγιες να χαμηλώσουν, που φανερώνει τη σχεδόν διαπροσωπική σχέση του ανθρώπου με τη φύση. Βάγιες ονομάζονται και τα νεαρά κορίτσια που συμμετέχουν στα δρώμενα.
Στα εθιμικά εαρινά δρώμενα του Σαββάτου του Λαζάρου και της Κυριακής των Βαΐων κυριαρχούν ‒με αφορμή την ανάσταση του Λαζάρου‒ τα στοιχεία του εορτασμού της ανανέωσης της φύσης και της ζωής. Αγερμοί επιτελούνται από τα νεαρά κορίτσια, μέλλουσες νύφες της κοινότητας, την παραμονή κι ανήμερα της γιορτής του Λαζάρου, ενώ την Κυριακή οι νιόνυφες της χρονιάς ‒που ενσαρκώνουν τη θαλερότητα και προσδοκούν την πλήρωσή της με την τεκνοποίηση‒ αφού μεταφέρουν βάγια στους ναούς προκειμένου να μοιραστούν στο εκκλησίασμα, χορεύουν και τραγουδούν κρατώντας τα, προσβλέποντας στην ενσωμάτωση της γονιμοποιού δύναμής τους.
Σχόλια
Στα εθιμικά εαρινά δρώμενα του Σαββάτου του Λαζάρου και της Κυριακής των Βαΐων κυριαρχούν ‒με αφορμή την ανάσταση του Λαζάρου‒ τα στοιχεία του εορτασμού της ανανέωσης της φύσης και της ζωής. Αγερμοί επιτελούνται από τα νεαρά κορίτσια, μέλλουσες νύφες της κοινότητας, την παραμονή κι ανήμερα της γιορτής του Λαζάρου, ενώ την Κυριακή οι νιόνυφες της χρονιάς ‒που ενσαρκώνουν τη θαλερότητα και προσδοκούν την πλήρωσή της με την τεκνοποίηση‒ αφού μεταφέρουν βάγια στους ναούς προκειμένου να μοιραστούν στο εκκλησίασμα, χορεύουν και τραγουδούν κρατώντας τα, προσβλέποντας στην ενσωμάτωση της γονιμοποιού δύναμής τους.