Εμπρός μας τον εβάλαμε τον πεύκο με τους κλώνους
να τονε βλέπει η Παναγιά και να του δίνει χρόνους
Αβάντι χωραφάκι μου, μην απομένεις πίσω
και ’γώ με την παρέα μου ήρτα να σε θερίσω
Αβάντι να θερίσομεν τ’ αρχόντου το λιβάδι
αφ’ το πρωί θερίζομεν και πλάκωσεν το βράδυ
Στην άκραν του του χωραφιού θα πά’ ν’ αποκουμπήσω
οπού ’χει δεντρολίβανα να κόψω να μυρίσω