Ακολουθήστε μας
Πιρπιρίτσα πιρπατεί
το Θεό παρακαλεί
Θε μου βρέξι μια βροχή
μια βροχή μια σιγανή
για τα στάρια, για τα κρ’θάρια
για τ’ Θεού τα παρασπόρια
γούρνες γούρνες το νερό
’βλάκι ’βλάκ’ μι το τσαπί
Με το καρδάρ’ Θε μ’ να ρίξ’ς!
Σχόλια
Το έθιμο της «Πιρπιρίτσας» επιτελούνταν παλαιότερα, όπως και αυτό της «Περπερούνας», σε περιόδους μακράς ξηρασίας ή παρατεταμένης ανομβρίας. Λάμβανε χώρα συνήθως την άνοιξη που οι βροχές ήταν απαραίτητες για τις καλλιέργειες ή το καλοκαίρι όταν δεν υπήρχε αρκετό νερό για να ποτιστούν τα σπαρτά. Στη Θεσσαλία, με στόχο την ομοιοπαθητική πρόκληση βροχής, τα νεαρά κορίτσια της κοινότητας συγκεντρώνονταν και στόλιζαν μια κοπέλα, συνήθως ορφανή και φτωχή, με χλωρά φυτά. Τέλος, της τοποθετούσαν ένα μεγάλο ταψί (σινί) στο κεφάλι και τη γυρνούσαν, ως «Περπερίτσα», τραγουδώντας και καταβρέχοντάς την, στην κοινότητα. Ερμηνεύοντας τη μαγική επωδή του φερώνυμου εθίμου, θεωρούσαν πως ο Θεός θα ακούσει την επίκλησή τους και θα «ρίξ’ νιρό με το καρδάρ’».