Αϊτέντς επαραπέτανεν

Αϊτέντς επαραπέτανεν, ψηλά ’ς σα επουράνια
και τα τζαγκία τ’ κόκκινα και το τσαρκούλ’ν ατ’ μαύρον
εκράτ’νεν και ’ς σα κάρτζια του, παλλικαρί’ βραχιόνας
Αητέ μ’ για δώσ’ με ασ’ σο κρατείς, για πέει με όθεν κείται
Ασ’ σο κρατώ ’κί δίγω σεν, άρ’ όθεν κείται λέγω
ακεί ’ς σο πέραν τα ραχιά, ’ς σ’ ελάτια επ’ εκεί μέρος
τραντέλλεναν εσκότωσαν και κείται ματωμένος
μαύρα πουλία τρώγ’ν ατον και άσπρα τριυλίσκουν
Φατέστεν πούλια μ’ φατέστεν, φατέστεν τον καρίπην
’σ σην θάλασσαν κολυμπετής, ’ς σ’ ομάλια πεχλιβάνος
’σ σον πόλεμον τραντέλλενας, Ρωμαίικον παλληκάριν

επαραπέτανεν: πετούσε ψηλά
τζαγκία, τζαγκίν: ψηλό υπόδημα μέχρι το γόνατο, πόδια
τσαρκούλιν: κάλλαιο πτηνού, λειρί
κάρτζια: νύχια
βραχιόνας: βραχίονες
ραχιά: βουνά
τραντέλλενας: τριάντα φορές Έλληνας, ο γενναίος
τριυλίσκουν: τριγυρίζουν, περικυκλώνουν
καρίπης: ξένος, έρημος
ομάλια: κάμποι, ομαλοί τόποι
πεχλιβάνος: παλαιστής

Πόντος

Σχόλια

Τραγούδι του ακριτικού κύκλου από τον Πόντο με θέμα τον διάλογο με τον αϊτό, ο οποίος με μια συνταρακτική περιγραφή ανακοινώνει τον θάνατο του ήρωα. Συγκλονιστική είναι και η περιγραφή της πρώτης σκηνής του τραγουδιού, όπου ο αϊτός πετάει κρατώντας στα ματωμένα νύχια του το χέρι του νεκρού ήρωα.

Μοιράσου τους στίχους

Μετάβαση στο περιεχόμενο