Νότιο Δασικό σύμπλεγμα Έβρου

Φωτό: Γιώργος Χατζηγεωργίου
Φωτό: Γιώργος Χατζηγεωργίου
  • Κωδικός:

    GR 2230008

  • Γεωγ. Διαμέρισμα:

    ΘΡΑΚΗ

  • Έκταση:

    29.785,13 ha

  • Κατηγορία Προστατευόμενης Περιοχής:

    ΖΕΠ

Η περιοχή ΖΕΠ GR1110009 Νότιο Δασικό Σύμπλεγμα Έβρου βρίσκεται στο νότιο τμήμα της Περιφερειακής Ενότητας Έβρου, στο νότιο-ανατολικό άκρο της οροσειράς της Ροδόπης. Χαρακτηρίζεται από χαμηλούς λόφους καλυμμένους με δάση βελανιδιάς, γαύρου, σφένδαμου και πουρνάρια. Το δάσος οξιάς κυριαρχεί στη βόρεια περιοχή, ενώ στα νότια εμφανίζονται οι βελανιδιές, πευκοδάση και φυτείες πεύκων. Στις κοιλάδες των ρεμάτων απλώνονται πολλοί βραχώδεις σχηματισμοί, ενώ κάποιοι από αυτούς μπορούν να χαρακτηριστούν ως φαράγγια. Στα ρέματα κυριαρχούν τα πλατάνια.

 

Το μεγαλύτερο μέρος της περιοχής καλύπτεται από δάση και λιβάδια, ενώ γύρω στο 20% καλύπτεται από καλλιέργειες. Οι κύριες χρήσεις γης στην περιοχή είναι η κτηνοτροφία και η γεωργία, οι οποίες αποτελούν τους πιο ανεπτυγμένους τομείς της τοπικής οικονομίας.

 

Πρόκειται για μια σημαντική τοποθεσία για την αναπαραγωγή και τη διαχείμαση αρπακτικών, αλλά και άλλων ειδών ορνιθοπανίδας που σχετίζονται με το δάσος. Στα σημαντικότερα είδη αρπακτικών της περιοχής, περιλαμβάνονται: ο θαλασσαετός (Haliaeetus albicilla), ο ασπροπάρης (Neophron percnopterus), ο μαυρόγυπας (Aegypius monachus), ο φιδαετός (Circaetus gallicus), η αετογερακίνα (Buteo rufinus), ο κραυγαετός (Clanga pomarina), ο στικταετός (Clanga clanga), ο βασιλαετός (Aquila heliaca), ο χρυσαετός (Aquila chrysaetos), ο γερακαετός (Aquila pennata), ο μπούφος (Bubo bubo) και το κιρκινέζι (Falco naumanni).

 

Η περιοχή είναι πολύ σημαντική για το όρνιο (Gyps fulvus), καθώς φιλοξενεί 4-7 ζευγάρια από τα περίπου 20-27 ζευγάρια της ηπειρωτικής Ελλάδας. Επίσης, αποτελεί  το πιο σημαντικό μέρος διαχείμασης στην Ελλάδα για το στικταετό, με αρκετά άτομα (κατά μέσο όρο 30-40) να διαχειμάζουν συστηματικά στην περιοχή.

 

Οι κύριες απειλές για τη βιοποικιλότητα της περιοχής είναι η παράνομη χρήση δηλητηριασμένων δολωμάτων για αρπακτικά πουλιά, η αναδάσωση με φυτείες, η βόσκηση των δασών και η ολοένα και πιο εντατική διαχείριση των δασών.

 

Τα τελευταία χρόνια έχει αναπτυχθεί ο πεζοπορικός τουρισμός στην ευρύτερη περιοχή του χωριού Άβαντας, καθώς στα βουνά περιμετρικά του χωριού υπάρχει πλήθος μονοπατιών – παλιών καρόδρομων και πλήθος φυσικών σχηματισμών και πολιτισμικών στοιχείων. Πιο σημαντικά από αυτά είναι το Φαράγγι του Άβαντα, οι καταρράκτες, τα Κάστρα του Άβαντα, οι Άγιοι Θεόδωροι, ο Αρχαίος Ληνός και οι νερόμυλοι.