Όρος Χελμός και Ύδατα Στυγός

DCIM101MEDIADJI_00631.JPG
DCIM101MEDIADJI_00631.JPG
  • Κωδικός:

    GR2320002

  • Γεωγ. Διαμέρισμα:

    Πελοπόννησος

  • Έκταση:

    17559,62 ha

  • Κατηγορία Προστατευόμενης Περιοχής:

    ΕΖΔ

Το όρος Χελμός αποτελεί την τρίτη υψηλότερη οροσειρά της Πελοποννήσου με υψηλότερη κορυφή του, την Ψηλή Κορφή (2.355 μ.). Στα σημαντικά χαρακτηριστικά του φυσικού τοπίου του περιλαμβάνονται καλά δασωμένες πλαγιές με δάση κεφαλληνιακής ελάτης (Abies cephalonica) και μαύρης πεύκης (Pinus nigra subsp. pallasiana), απόκρημνοι ασβεστολιθικοί βράχοι, η Μαυρολίμνη (σε υψόμετρο 2050 μ. αποτελεί την μοναδική αλπική λίμνη της Πελοποννήσου), η εντυπωσιακή χαράδρα της Στύγας (Υδατα Στυγός), τα παρόχθια δάση κατά μήκος του Αροάνιου ποταμού με τα υπεραιωνόβια πλατάνια.

 

Το έντονο ανάγλυφο του ορεινού όγκου του Χελμού, σε συνδυασμό με το πλήθος των φαραγγιών και των χαραδρών του, συντελούν στον πλούτο της ενδημικής χλωρίδας του. Τα ονόματα αρκετών φυτικών ειδών παραπέμπουν σε τοπωνύμια της περιοχής, είτε γιατί αποτελούν ενδημικά του Χελμού, είτε γιατί περιγράφηκαν για πρώτη φορά στην περιοχή αυτή.

 

Ο Χελμός φιλοξενεί περισσότερα από 1.140 φυτικά taxa (περισσότερο από το 35% της συνολικής χλωρίδας της Πελοποννήσου), στα οποία περιλαμβάνονται τουλάχιστον 150 ελληνικά ενδημικά (32% των ελληνικών ενδημικών της Πελοποννήσου).  Η συγκέντρωση υψηλού αριθμού ελληνικών ενδημικών και η παρουσία των αποκλειστικών ενδημικών (Alchemilla aroanica, Lonicera alpigena subsp. hellenica, Polygala subuniflora και Valeriana crinni subsp. crinii), πολλά από τα οποία ανήκουν σε μία από τις κατηγορίες επικινδυνότητας του Βιβλίου Ερυθρών Δεδομένων της IUCN, καθώς και η παρουσία ενός είδους προτεραιότητας σύμφωνα με τον κατάλογο του Παραρτήματος ΙΙ της Οδηγίας 92/43/ΕΟΚ (Globularia stygia), αναδεικνύουν την οικολογική αξία του ορεινού αυτού τοπίου, το οποίο επίσης χαρακτηρίζεται από γεωμορφολογικά χαρακτηριστικά ιδιαίτερης σημασίας και οικολογικού ενδιαφέροντος.

 

Στα αλπικά λιβάδια του ζει ένας σημαντικός αριθμός ειδών ενδημικών πεταλούδων. Ορισμένα είδη σχηματίζουν στην περιοχή μικρούς πληθυσμούς, ενώ κάποια από αυτά, όπως η Anthocharis damone, Thersamonia thetis, Eriogaster catαx, Pαpilio alexanor, Parnassius mnemosyne, και η νυχτοπεταλούδα Callimorpha quadripunctaria, είναι σπάνια στον ελλαδικό χώρο και χρήζουν προστασίας από ανθρώπινες παρεμβάσεις.

 

Το όρος Χελμός περιλαμβάνει ένα σύνολο ιδιαίτερων και μοναδικών γεωλογικών-γεωμορφολογικών σχηματισμών. Στην περιοχή έχουν καθοριστεί ήδη 10 γεώτοποι, που συνιστούν θέσεις με σημαντική γεωποικιλότητα και συνδυάζουν αρχαιολογικό, οικολογικό, ιστορικό ή πολιτιστικό ενδιαφέρον. Οι θέσεις αυτές έχουν επιλεγεί επιπλέον για την επιστημονική τους σημασία, την σπανιότητα, την αισθητική έλξη και την εκπαιδευτική τους αξία, καθώς η περιοχή του Χελμού εντάσσεται στο Παγκόσμιο Γεωπάρκο Χελμού-Βουραϊκού της UNESCO.

Μετάβαση στο περιεχόμενο