Κωδικός:
GR1150011
Γεωγ. Διαμέρισμα:
ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ
Έκταση:
23.067,46 ha
Κατηγορία Προστατευόμενης Περιοχής:
ΖΕΠ
Ακολουθήστε μας
Κωδικός: GR1150011 Γεωγ. Διαμέρισμα: ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ Έκταση: 23.067,46 ha Κατηγορία Προστατευόμενης Περιοχής: ΖΕΠ Το όρος Παγγαίο είναι ένας μεγάλος ορεινός όγκος, ο οποίος εκτείνεται στις Περιφερειακές Ενότητες Καβάλας και Σερρών. Η υψηλότερη κορυφή του είναι το Μάτι (Κοζνίτσα) με υψόμετρο 1.956 μέτρα. Πρόκειται για ένα βουνό με σημαντική ιστορία, που τη μαρτυρά μεγάλος αριθμός πηγών από μυθολογικά και ιστορικά κείμενα. Το Παγγαίο φιλοξενεί πλούσια βιοποικιλότητα και για τον λόγο αυτό έχει ενταχθεί στο δίκτυο προστατευόμενων περιοχών της Ευρώπης Natura 2000 με δύο περιοχές: τη Ζώνη Ειδικής Προστασίας για τα πουλιά «GR1150011 – Όρος Παγγαίο και Νότιες Υπώρειές του» και την Ειδική Ζώνη Διατήρησης «GR1150005 – Κορυφές Όρους Παγγαίο – Πηγαία νερά Κεφαλαρίου-Φιλίππων – Σπήλαιο Αρκουδοσπηλιά». Η Ζώνη Ειδικής Προστασίας GR1150011 εκτείνεται σε μία έκταση 23.967,46 εκταρίων και, πέραν του Παγγαίου περιλαμβάνει τμήμα της Πιερίας κοιλάδας και τμήμα του όρους Σύμβολο. Τα οικοσυστήματα που συναντά κανείς στην περιοχή είναι δάση δρυός, οξιάς και κωνοφόρων και μικτά δάση πλατύφυλλων καθώς και υπο-αλπικά λιβάδια στα μεγαλύτερα υψόμετρα. Η Πιερία κοιλάδα καλύπτεται σε μεγάλο βαθμό από καλλιεργούμενες εκτάσεις που χωρίζονται από φυτοφράκτες. Πρόκειται για μία περιοχή πλούσια σε ορνιθοπανίδα και παραμένει σε μεγάλο βαθμό ενιαία παρά το ότι η Εγνατία Οδός διασχίζει την κοιλάδα και μεγάλος αριθμός δασικών δρόμων παρέχουν πρόσβαση σε παλαιότερα δύσβατες περιοχές. Αρπακτικά όπως ο χρυσαετός και ο σταυραετός ευημερούν στην περιοχή, ενώ σπάνια πουλιά που συνδέονται με αγροτικά οικοσυστήματα, όπως η χαλκοκουρούνα και η λιοστριτσίδα, εδώ είναι κοινά. Η πετροπέρδικα είναι ακόμα κοινή στο Παγγαίο ενώ ο δρυομυγοχάφτης και άλλα δασικά είδη φωλιάζουν σε καλούς αριθμούς. Τα είδη χαρακτηρισμού της GR1150011 είναι η αετογερακίνα, η χαλκοκουρούνα, ο δρυομυγοχάφτης και η λιοστριτσίδα. Οι κυριότερες απειλές είναι η αλλαγή των αγροτικών πρακτικών προς μεγαλύτερης έντασης, η διάνοιξη ορυχείων, η μετατροπή λιβαδιών σε αγροτική γη, η θήρα, η χρήση βιοκτόνων, ορμονών και χημικών, η πύκνωση των δασικών διακένων. Κείμενο: Πασχάλης Ψαλτόπουλος, Μονάδα Διαχείρισης Εθνικού Πάρκου Νέστου-Βιστωνίδας & Ροδόπης Πηγές:
