Μες στο Μπογδάνο το βουνό τρεις λυγερές ανέβιναν
κι άλλες δυο τρεις κατέβιναν
να μάσουν φούντα αμάραντο και το μελισσοβότανο
κι σκύφτουντας, μαζώνουντας, κι δίψασαν οι λυγερές
κι κάτω κάτ’ κατέβιναν να πιουν νιρό κι να νιφτούν
μόν’ βρίσκουν κι έναν νιούτσικον
Τα εθιμικά δρώμενα που κορυφώνονται το Σάββατο του Λαζάρου κι ολοκληρώνονται την Κυριακή των Βαΐων εκκινούσαν την Καθαρά Δευτέρα. Μέσα στη Σαρακοστή τα νεαρά κορίτσια, με την καθοδήγηση των μεγαλύτερων, προετοιμάζονταν συστηματικά για την τέλεσή τους, μιας και συνδέονταν άρρηκτα με τα νυφοδιαλέγματα. Με κορυφαία τη «Νούνα» τα κορίτσια των κοινοτήτων δημιουργούσαν ομάδες και ξεκινούσαν τους τελετουργικούς αγερμούς τους. Αφού επισκέπτονταν χορεύοντας και τραγουδώντας όλα τα σπίτια των κοινοτήτων (εκτός από αυτά που είχαν πένθος) και δέχονταν «για το καλό» δωρήματα, κατέληγαν στο σπίτι της Νούνας, όπου γιόρταζαν με συμποσιακό γλέντι. Σε αυτό μετείχε, με κορυφαίο τον αγαπημένο της Νούνας, η σάρτα (ομάδα) των νεαρών ανδρών που ενδιαφέρονταν για τις νέες, η οποία τις συνόδευε εκ του μακρόθεν κατά τη διάρκεια του αγερμού. Αξιομνημόνευτο είναι ότι τα τραγούδια που ερμηνεύονταν στα βήματα του φερώνυμου χορού (Μπογντάνο) όπως το συγκεκριμένο, αλλά και άλλα όπως η «Μάρω» (Πέρασ’ η Νούνα μας μπροστά) απηχούν τη συμβολική γονιμοποιό δράση της εξόδου προς τη φύση και ιδιαίτερα προς το βουνό, όπου συναντούν «νιούτσικο» για να μάθουν («να σεβνταλέψουν το βουνό, να μάσουν φούντα αμάραντο»).