Χαμέμηλον

Και ντ’ έπαθες χαμέμηλον και στέκεις μαρεμένον
γιάμ’ η ρίζα σ’ εδίψασεν, γιάμ’ ο καρπό σ’ ελλάεν
γιάμ’ ασ’ σα χαμελόκλαδα σ’, κανέναν εζαλίεν
Νια η ρίζα μ’ εδίψασεν, νια ο καρπό μ’ ελλάεν
νια ασ’ σα χαμελόκλαδα μ’ κανέναν εζαλίεν
έναν κορίτσ’ κι έναν παιδίν, ’ς ση ρίζα μ’ εφιλέθαν
εποίκαν όρκον κι όμνυσμαν να μη ευτάν’ χωρισίαν
ατώρα εχωρίγανε, γιάμ’ έχω εγώ το κρίμαν

χαμέμηλον: κοντομηλιά
γιάμ’: άραγε, μήπως (από την έκφραση: για να μη)
ελλάεν: άλλαξε
χαμελόκλαδα: χαμηλά κλαδιά
εζαλίεν: ζαλίστηκε
νια: ούτε
κορίτσ’: κοπέλα
παιδίν: παλληκάρι
εφιλέθαν: φιλήθηκαν
εποίκαν: έκαναν
όμνυσμαν: ορκίστηκαν
ευτάν: κάνουν
κρίμαν: αμαρτία

Τραπεζούντα

Σχόλια

Τραγούδι από την Τραπεζούντα του Πόντου, στα βήματα του χορού διπάτ. Θέμα του είναι μια συγκινητική ιστορία αγάπης και αποχωρισμού, με μοναδικό μάρτυρα ένα δέντρο, μια κοντομηλιά, η οποία και την αφηγείται.

Μοιράσου τους στίχους

Array
Μετάβαση στο περιεχόμενο