Δυοσμαράκι

Με το φεγγάρι περπατώ, δυοσμαράκι μου
με τ’ άστρα κουβεντιάζω
σιγανά, σιγανά
σιγανά και ταπεινά
κι αυγερινός με ρώτησε, δυοσμαράκι μου
τι έχω κι αναστενάζω

Άνοιξε το παράθυρο, δυόσμε τρίκλωνε
το κρυσταλλένιο τζάμι
σιγανά, σιγανά
σιγανά και ταπεινά
που έχω δυο λόγια να σου πω, δυόσμε τρίκλωνε
κι ύστερα κλείσ’ το πάλι

Δωδεκάνησα

Σχόλια

Τραγούδι της αγάπης, από τα Δωδεκάνησα στο οποίο η αγαπημένη παρομοιάζεται με δυοσμαράκι (δενδρολίβανο) και με δυόσμο. Οι αναφορές στα δύο αυτά φυτά χρησιμοποιούνται ως στιχουργικά τσακίσματα, διακόπτοντας τη ροή των δεκαπεντασύλλαβων δίστιχων και εμπλουτίζοντάς τους σε τέτοιο βαθμό ώστε να κυριαρχούν εντέλει στην αφήγηση – εξού και ο τίτλος του τραγουδιού.

Μοιράσου τους στίχους

Array