Φώτα το φεγγαράκι μου να πάω στην αγάπη μου
φώτα ψηλά και χαμηλά, γιατ’ είναι λάσπες και νερά
φώτα και χαμηλότερα να πάω γρηγορότερα
Εγώ φωτάω ώς το πρωί κι ο π’ έχει αγάπη ας περπατεί
Πατινάδα της αγάπης, από την Πελοπόννησο. Ο τρυφερός διάλογος του ερωτευμένου με το φεγγάρι αποτυπώνει ποιητικά την άρρηκτη και σχεδόν διαπροσωπική σχέση του ανθρώπου με τη φύση.
Σχόλια
