Ακολουθήστε μας
Κόρη μ’ κι αν περπατείς λιανά, πες μας και τι κιρδεύεις
και ’γώ στην πόρτα σ’ φύτρουσα πράσινου λουλουδάκι
συβαίνεις, βγαίνεις μι πατείς μι τ’ άσπρου το ποδάρι σ’
και συ Θεό δε νόμαξις, να σκύψεις να μι πάρεις
θέλεις στουν κόρφου σ’ βάλι μι, θέλεις και στο τζουλούφι σ’
νε συ μυρίζεις όμορφα, σαν ίτσια, σα λιλίτσα
σα μήλο, σαν τριαντάφυλλο, σαν όλα τα λουλούδια
κιρδεύεις: κερδίζεις
συβαίνεις: μπαίνεις μέσα
ίτσια: αγριομενεξέδες
Σχόλια
Δρομικό τραγούδι από την περιοχή του Έβρου που φαίνεται ότι ερμηνευόταν από τα μέσα του χειμώνα μέχρι και το τέλος της άνοιξης. Στους Μεταξάδες επιτελούνταν από τις γυναίκες της κοινότητας οι οποίες συνήθιζαν να ανεβαίνουν την εν λόγω περίοδο στο παρεκκλήσι του προφήτη Ηλία τις Κυριακές. Κατά την αποχώρησή τους από τον ναό, σχημάτιζαν ζεύγη και τραγουδώντας δημιουργούσαν καμάρες κάτω από τις οποίες περνούσαν διαδοχικά όλες, κινούμενες προς την πλατεία του χωριού. Όταν έφταναν στο μεσοχώρι ακολουθούσε χορός, με τις γυναίκες να τραγουδούν αντιφωνικά. Πέραν της επιτελεστικής του ιδιομορφίας εξαιρετικό ενδιαφέρον παρουσιάζει το περιεχόμενο του ποιητικού κειμένου που με γλαφυρές περιγραφές συνδέει τις γυναίκες με το φυσικό περιβάλλον.