Με το φεγγάρι περπατώ

Με το φεγγάρι περπατώ, με τ’ άστρι κουβεντιάζω
κι αποσπερίτης με ρωτά τ’ έχω κι αναστενάζω

Το φεγγαράκι ρώτησε και τ’ άστρι να σου πούνε
πως κλαίνε τα ματάκια μου όταν σε θυμηθούνε

Το φεγγαράκι πάει μπρος και τ’ άστρι από πίσω
κι εγώ το κακορίζικο πού θα ’βρω ν’ αγαπήσω

Φεγγάρι μου πανόλαμπρο που φέγγεις μες στα όρη
άμε, εύρε και χαιρέτα μου τη μάνα και την κόρη

Αστυπάλαια

Σχόλια

Δίστιχα για το φεγγάρι από την Αστυπάλαια. Οι γλαφυρές περιγραφές του νυχτερινού ουρανού και η προσωποποίηση του φεγγαριού συνδυάζονται με στίχους για τον πόνο της αγάπης.

Μοιράσου τους στίχους

Μετάβαση στο περιεχόμενο