Όλα πουλάκια το λαλούν

Όλα πουλάκια το λαλούν ‒ να ζεις, μην αγαπάς αλλού
όλοι οι αϊτοί το λένε ‒ κλαίν’ τα δυο μου μάτια, κλαίνε

Σαν το δικό μου τον αϊτό ‒ πράμα που δεν αλησμονώ
άλλος αϊτός δεν είναι ‒ και το νου μου τονε πήρε

Ψηλώνει, χαμηλοπετά ‒ και την καρδιά μου ξεπετά
και χαμηλών’ κι αστράφτει ‒ κι όλες τις καρδιές τις κάφτει

Μ’ ένα χαμηλοπέταμα ‒ θε’ να περάσει πέραμα
ράισε το φτερό του ‒ πόχασε το λογικό του

Τρεις λαλητάδες έβγαλε ‒ τα κάλλη του με τρέλανε
σ’ εξήντα μαχαλάδες ‒ πόχουνε τις νοστιμάδες

Ποιος έχει ασήμι άθολο ‒ περιστεράκι άχολο
και μάλαμα καθάριο ‒ σ’ αγαπώ, το νου μου χάνω

και τρίχα από ξανθής μαλλιά ‒ πρόβαλ’, αγάπη μου γλυκιά
να ράψει το φτερό του ‒ πόχασε το λογικό του