Βελούχι μου περήφανο

Τραγούδι της ποιμενικής ζωής της ελληνικής υπαίθρου, στον ρυθμό του τσάμικου. Ο λαϊκός ποιητής απευθύνεται στα δύο βουνά, το Βελούχι και την Οξιά, παροτρύνοντάς τα να συνδράμουν στον ερχομό της άνοιξης ώστε να υποδεχθούν τους νομαδικούς ποιμενικούς πληθυσμούς.