«Ήρθε η ώρα για αποκατάσταση των υγροτόπων» (It’s time for wetland restoration), είναι το φετινό θέμα της Παγκόσμιας Ημέρας Υγροτόπων που γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 2 Φεβρουαρίου. Η σύμβαση για τους Υγροτόπους υπογράφτηκε στις 2 Φεβρουαρίου του 1971 στην πόλη Ραμσάρ του Ιράν, στις ακτές της Κασπίας Θάλασσας. Η συνθήκη Ραμσάρ αποσκοπεί στην προστασία και τη συνετή χρήση όλων των υγροτόπων μέσω τοπικών και εθνικών δράσεων και διακρατικής συνεργασίας, ως μια συνεισφορά στην αειφόρο ανάπτυξη.
Η Ελλάδα είναι από τα πρώτα κράτη που υπέγραψαν την σύμβαση, τον Δεκέμβριο του 1975, βάσει της οποίας προστατεύονται δέκα υγρότοποι: το Δέλτα του Έβρου, οι λίμνες Ισμαρίδα και Βιστωνίδα, το Πόρτο Λάγος και οι γύρω λιμνοθάλασσες, το Δέλτα του Νέστου και οι παρακείμενες λιμνοθάλασσες, η τεχνητή λίμνη Κερκίνη, οι λίμνες Βόλβη και Κορώνεια, το Δέλτα Αξιού-Λουδία-Αλιάκμονα, ο Αμβρακικός Κόλπος, η Λιμνοθάλασσα Μεσολογγίου και η Λιμνοθάλασσα Κοτυχίου στον Νομό Ηλείας.
Όλοι αυτοί οι υγρότοποι, καθώς και πολλοί άλλοι μικρότεροι, συνθέτουν μερικά από τα ομορφότερα τοπία της χώρας μας και αποτελούν περιοχές με σπουδαία αξία και σημασία, τόσο για τη φύση όσο και για τον άνθρωπο. Οι υγρότοποι επιτελούν μια σειρά από πολύτιμες οικολογικές λειτουργίες: φιλοξενούν πλούσια βιοποικιλότητα, συγκρατούν το νερό της βροχής και προστατεύουν από τις πλημμύρες, αμβλύνουν τις ακραίες θερμοκρασίες, βελτιώνουν την ποιότητα του αέρα, αποθηκεύουν άνθρακα, σε ποσότητα μεγαλύτερη από ότι τα δάση και στηρίζουν ένα μεγάλο εύρος ανθρώπινων δραστηριοτήτων.
Κι όμως, παρά την μεγάλη τους αξία, ο φετινός εορτασμός της Παγκόσμιας Ημέρας Υγροτόπων βρίσκει και πάλι υγροτόπους να απειλούνται και να εξακολουθούν να δέχονται πολλές πιέσεις. Υπολογίζεται ότι από το 1700 έως σήμερα, έχει εξαφανιστεί παγκοσμίως πάνω από το 80% των υγροτόπων, ενώ ένα στα τρία είδη γλυκού νερού και το 25% όλων των ειδών των υγροτόπων απειλούνται με εξαφάνιση.
