Κρήτη

Αγρίμια κι αγριμάκια μου, λάφια μου μερωμένα

Αϊτέ που κάθεσαι ψηλά στ’ όρος το χιονισμένο

Αυγή τσ’ αυγής θα σηκωθώ ’πού του βουνού τη ρίζα

Για ιδές περβόλιν έμορφο για ιδές κατάκρυα βρύση

Λάλησε κούκε, λάλησε, λάλα χρυσό μου αηδόνι

Είναι δέντρα πολλά στη γη, σαν την ελιά δεν είναι

Του Ψηλορείτη τα πουλιά στον κάμπο δε φωλεύουν

Σε ψηλό βουνό, σε ριζιμιό χαράκι

Χελιδονάκι μου γοργό, γοργό μου χελιδόνι