Δωδεκάνησα

Εγώ βαρκούλα θα γενώ και συ γλυκιά μου κόρη

Με το φεγγάρι περπατώ, δυοσμαράκι μου

Ελάτε όλα τα πουλιά να κάμετε ζυμάρι

Η θάλασσα με γέρασε μα ’γώ την καμαρώνω

Ηθέλησεν ο κυρ Βοριάς να βγει να σουργιανίσει

Κίνησε δέντρον κίνησε, κίνησε κυπαρίσσι

Με το φεγγάρι περπατώ, με τ’ άστρι κουβεντιάζω

Μέρα μέρωσε, τώρα η αυγή χαράζει

Μες στου Αιγαίου τα νερά αγγέλοι φτερουγίζουν

Εμπρός μας τον εβάλαμε τον πεύκο με τους κλώνους

Σταυραετός συχνοπερνά ’πό τα σκινοματούρια

Περβολαριά του περβολιού, πες του περιβολάρη

Πέρδικα της ακρογιαλιάς και ψάρι της θαλάσσης

Στου Κωσταντίνου τις αυλές πηγάδιν εξετρέχει